O japońskich gumkach słów parę...

Święta, święta i po świętach. Szczerze mówiąc to chyba dobrze bo ani to w tradycji naszej nie za bardzo wesołe święta, ani dla organizmu najzdrowsze bo tyle żarcia się przecież nie wyrzuci i trzeba zjeść. Wykorzystując jednak chwilę wolnego czasu postanowiłem zmusić się by obrobić zdjęcia i napisać artykuł, który w zasadzie będzie bardziej "tutorialem" (czy tam poradnikiem dla purystów).

Do produktu o którym chciałem w dwóch słowach powiedzieć dotarłem metodą nieco okrężną. Otóż w którymś z egzemplarzy Newsletterze CMON otrzymałem informację o nowym produkcie, który wprowadzają do oferty pod nazwa Instant Mold. Produkt ten wzbudził spore zainteresowanie wśród ludzi, którzy nie koniecznie korzystają z instrukcji obsługi jaka znajduje się w pudełko, bo nie da się ukryć potencjał ma spory. Żeby nie rozpisywać się zbytnio, jest to materiał który w temperaturze pokojowej posiada właściwości zbliżone do gumy, który jednak pod wpływem stosunkowo niewielkiej temperatury (około 80 stopni - czyli wystarczy kubeczek z wrzątkiem) nabiera mocno plastyczności i staje się podobny do plasteliny. W ramach dodatkowego bonusu, kiedy jest plastyczny dwa przecięte kawałki możemy tak jak przy plastelinie na powrót połączyć, przez co przynajmniej w teorii możemy go używać wciąż na nowo.W ramach różnych analiz i dyskusji na forach okazało się, że produkt ten to bynajmniej nie nowość a jedynie przeniesienie koncepcji z dalekiej Azji, gdzie cudo to występuje pod nazwą Oyumaru:

Odkryłem więc sklepik dla plastyków, który toto posiada w ofercie (przy okazji poza nieco korzystniej wypadającą ceną, Oyumaru daje jeszcze drobną radość w postaci występowania w szerokiej gamie radosnych kolorków :D ), skrzyknąłem kilku "ziomków z branży" i zamówiliśmy dwie paczki na próbkę. Jako, że testuję to od paru tygodni i wrażenia mam skrajnie pozytywne, chciałem się podzielić przemyśleniami pod tytułem "jak, po co i czemu" (zresztą obiecałem to już paru osobom, więc przynajmniej upiekę dwie pieczenie na jednym ogniu :P).

Nie... Nie świeci w ciemności...

Generalnie tworzywo dociera do nas w postaci swego rodzaju "batoników" o wymiarach w przybliżeniu 6x1x0,5cm, pakowanych w paczuszkach po 6 batoników. My w ramach próby dzieliliśmy się po 3 takie klocki na łeba (czyli 1 paczka na 2 osoby) i z racji faktu, że tworzywo to poddaje się nieźle recyclingowi wydaje mi się że taka ilość powinna spokojnie wystarczyć modelarzowi, który coś od czasu do czasu dłubnie, ale nie zajmuje się tym niejako "zawodowo". Od razu dodam, że filmowo pokazane łączenie dwóch kawałków ma swoje pewne uwarunkowania o których trzeba pamiętać, aby rezultat końcowy był zgodny z oczekiwaniami.

Prawie jak herbatka...

Otóż jeżeli jako niezbędnego źródła ciepła wykorzystamy zgodnie z sugestiami wodę (ja z takiego właśnie rozwiązania korzystałem), to musimy pamiętać o fakcie, że dwa kawałki masy po podgrzaniu ze sobą faktycznie się łączą. No ale z wodą już nie. Dlatego, jeśli nie będziemy pamiętać o właściwym usunięciu wody z powierzchni styku, to w efekcie końcowym otrzymamy jeden kawałek, ale z ukrytymi wewnątrz drobinkami wody, stanowiącymi coś nawet gorszego niż pęcherze powietrza w przypadku form silikonowych bo tu możemy się spotkać po prostu z formą przez środek której będzie przebiegała zupełnie niezamierzona, swoista "linia podziału". Podobnie rzecz ma się w przypadku zdejmowania formy z elementów - jeżeli pomiędzy element a masę wciśniemy drobinki wody, to w takich miejscach forma będzie miała ubytki i będzie się nadawać jedynie na przetop.

 Tutorial podzielę na dwie części pod kątem dwóch różnych projektów. Od razu nadmienię, że kwestie związane z manipulowaniem prawami autorskimi są tu jak najbardziej otwarte, ale od siebie mogę tylko powiedzieć że jako istota lenia jeśli znalazłbym gotowe rozwiązania na rynku, to zapewne nie musiałbym się uciekać do takich właśnie rozwiązań.
Pierwszy projekt zakładał, że skoro GW produkuje takie fajne naramienniki dla mojego ulubionego legionu Iron Warriors, to dlaczego produkują je jedynie w wersji do Power Armour'a? A Terminatorzy to co - gorsi? Jak tak, to ja sam coś zadziałam w tym temacie.

Wypakowane z blisterka pady (przy okazji któregoś z zakupów w GW-On line zgromadziłem zapas na najbliższe 10 lat).

Oczywiście elementy sobie odrobinkę oszlifujemy, żeby potem baboli nie wycinać z kopii. Następnie podgrzewamy w kubeczku z gorącą wodą kawałek masy i wyjmujemy go (z uwagi na temperaturę wrzątku, poleca, raczej używanie pincety lub innego narzędzia, ale jak kto lubi):

Następnie element otrząsamy z wody (zwłaszcza dokładnie po tej stronie "gumki", którą będziemy dociskać do elementu) i dociskamy masę do położonego naramiennika, delikatnie rozprowadzając ją po całej powierzchni i ugniatać tak, aby weszła w każde zagłębienie, żeby potem jakiegoś detalu nie brakło w formie. Po zastygnięciu obcinamy nadmiar masy wzdłuż rantu naramiennika, pozostawiając formę samego wzoru z wewnętrznej powierzchni naramiennika.

 

Teraz, skoro mamy już formy czas na zastosowania praktyczne. W tym celu wykorzystamy plastikowe naramiennika z pudełka Terminatorów Chaosu. Do odciskania elementów wykorzystuję poleconą przez Bożydara masę Miliput Standard (yellow-grey), ponieważ ma fajną elastyczność na etapie zmieszania (taka mięciutka plastelina, bardziej nawet niż poxilina) dzięki czemu dobrze oddaje kształt formy, a jest dosyć twarda i podatna na obróbkę mechaniczną po stwardnieniu. Wadą jest stosunkowo długi czas wiązania (koło 6 godzin), ale ja sobie z tym radzę  tak że zostawiam elementy na noc i rozformowuję następnego dnia. Mieszamy więc odrobinę składników, po czym gotową masę wciskamy w wykonaną formę, zdejmując potem z lica formy nadmiar masy tak, aby jak najmniej wystawało poza kontury elementów które odciskamy. Następnie przykładam formę z masą do plastikowego naramiennika tak, aby końcowe położenie elementu mi pasowało, dociskam do plastiku aby złapał przyczepność z Miliputem, po czym zostawiam tak dociśnięte do stwardnienia. Rano zdejmuję formę i delikatnie usuwam ewentualny nadmiar Miliputa za pomocą piórka modelarskiego i wykałaczki. Efekt końcowy poniżej, jak pomaluję kiedyś to pokażę jak wygląda ostateczny efekt.

Gotowe!

Element wycięty i gotowy.

Drugim projektem, przy którym wykorzystałem tą samą technologię było brakujące ogniwo ewolucyjne DE, czyli Venom. Jest taki Transport dedykowany w C: DE nowym, bardzo fajne ma zasady i tylko figurki brak. Na jedynej grafice w Codexie można się dopatrzyć pewnego podobieństwa do Eldarskiego Vypera, stąd najczęściej ludzie bazują właśnie na tym modelu przy tworzeniu swoich wersji. Sprzyja temu również spora ilość części, jakie pozostają po składaniu nowych plastikowych modeli do Mrocznych Uszatych, jak również względna prostota wykonywania konwersji. W zasadzie w miejscu wieży z bronią ciężką, należy wykonać przedział dla pasażerów, dołożyć drugi karabin i gitarka.

Dociskamy masę.

W związku z tym ja również (jak już pisałem, jestem z natury leniem) postanowiłem udać się tą drogą. Poczyniłem zatem odpowiednie zakupy (na szczęście ceny Vyperów na rynku są odpowiednio niskie), po czym zacząłem się zastanawiać jak prosto i szybko dorobić z tyłu platformę na której mogłoby jechać kilku koleżków. Z racji braku gotowego elementu, postanowiłem wykorzystać nową zabawkę i dorobić sobie podesty, wzorując się na elementach z nowego Raidera DE. Za wzór posłużył mi element tylnego podestu pokładu. Wyciąłem go, oszlifowałem i przygotowałem do zdjęcia formy. Dodatkowym składnikiem w tym przypadku okazała się płytka HIPS'u (zwanego również potocznie plasticardem), który stanowił swoiste "dno" formy - zapewniał, że górna powierzchnia formy będzie odpowiednio gładka i płaska. Gotową formę, możecie obejrzeć na zdjęciu poniżej. Zostało ono celowo nieco podrasowane aby wyraźniej pokazać układ górnej powierzchni formy.

 

Następnie przygotowujemy się do wykonania samego elementu. Wykorzystam od razu kawałek super-drutu-stalowego-modelarskiego (zwanego również w większości kultur spinaczem biurowym, co wbrew pozorom wychodzi na to samo), aby później mieć już gotowy szkielet do zamocowania podestu na korpusie Vypera. Po docięciu i umiejscowieniu drutu stalowego wypełniamy formę Miliputem, tym razem zostawiając trochę nadmiaru wystającego ponad powierzchnię formy i dociskamy równomiernie wypełnioną masą formę do powierzchni wcześniej wspomnianej płytki plasticardu, co da nam gładką również drugą powierzchnię gotowego elementu po czym pozostawiamy, żeby sobie stwardniała w pokoju.

Drucik - jest!

Miliput - jest!

Plasticard - jest!

Następnego dnia (przecie napisanie tego artykułu zajmuje mi 3 dni, to kiedy niby mam jeszcze przy figurkach sklejać) wyjmujemy sobie gotowy element z formy. Jak widać, mamy sporo masy wystającej poza obrys elementu, ale z tego właśnie powodu stosuję Miliputa - nożem modelarskim obcinamy nadmiar masy, po czym z pomocą pilnika i coraz drobniejszego papieru ściernego wygładzamy krawędzie i Voila!

Tadaaaam!!! Gotowe!! (Że niby fanfary grają!).

Tak przygotowany element nadaje się już do dalszej obróbki (na zdjęciu u góry widać też, że drucik został odgięty w dół, celem ułatwienia dalszego montażu). Przy pomocy kolejnych porcji Miliputa obrabiam jeszcze połączenie z korpusem Vypera w miejscu mocowania strzelca i w zasadzie tyle.

A efekt końcowy wygląda tak. Może i nie jest to najambitniejsza konwersja na rynku, ale z drugiej strony wykonana stosunkowo prosto i szybko z dostępnych pod ręką materiałów.

Podsumowując całość eksperymentu - zdecydowanie sukces. Produkt spełnił pokładane w nim nadzieje, jest naprawdę trwała (na chwilę obecną 6 odciśniętych "podestów" bez uszkodzeń formy, a należy mieć na uwadze że rzeźba odciskanego elementu do najprostszych nie należy), dosyć dobrze oddaje szczegóły (z pewnością nie jest to tak dokładne odwzorowanie, jakie daje forma z lanego silikonu ale z drugiej strony jeśli porównamy pracochłonność i koszt do wyniku końcowego to ciężko się nie zgodzić że jest dużo korzystniejsze), łatwa w obróbce (naddatki i zbyteczne części odcinamy po prostu nożykiem). Z pewnością nie jest to narzędzie do masowej produkcji drobnych elementów jak również nie za wiele pomoże zupełnie początkującym modelarzom, ale z czystym sumieniem mogę polecić każdemu kto lubi i umie popracować trochę przy przerabianiu modeli, zwłaszcza że nie jest to produkt drogi (w naszym przypadku zakup z przesyłką do polski wyszedł około 35zł za paczkę, co przy podziale dało koszty rzędu18zł na osobę). W mojej ocenie 10/10.